Die Welt: Τώρα εμείς οι Χριστιανοί πρέπει να πάρουμε την ασφάλειά μας στα χέρια μας.

 Η πρόσφατη τρομοκρατική επίθεση σε μια εκκλησία στη Δαμασκό τροφοδοτεί φόβους μεταξύ των Χριστιανών στη Συρία για κλιμάκωση της βίας. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο αυτοί και άλλες θρησκευτικές μειονότητες οπλίζονται. Δεν εμπιστεύονται την κυβέρνηση – πολλοί τη θεωρούν μέρος του προβλήματος.

Η Αγία Τράπεζα βανδαλίστηκε, τα στασίδια θρυμματίστηκαν, το μαρμάρινο δάπεδο γέμισε με σπασμένα γυαλιά και συντρίμμια, νεκροί, τραυματίες και αιματοβαμμένοι παντού. Ήταν μια απολύτως φρικτή σκηνή που εκτυλίχθηκε πριν από μια εβδομάδα την Κυριακή στην εκκλησία του Προφήτη Ηλία στη Δαμασκό.

Δύο τζιχαντιστές άνοιξαν πυρ εναντίον των περίπου 200 πιστών κατά τη διάρκεια της βραδινής λειτουργίας και στη συνέχεια πυροδότησαν μια χειροβομβίδα. 26 άνθρωποι σκοτώθηκαν στην τρομοκρατική επίθεση στην περιοχή Dweilla και τουλάχιστον 63 άλλοι τραυματίστηκαν.

Επιμέλεια: Μπάμπης Γ. Πετράκης

«Δυστυχώς, μια τέτοια επίθεση ήταν αναμενόμενη και θα μπορούσαν να υπάρξουν περισσότερες», λέει ο απογοητευμένος Κίνο Γαβριήλ. «Το έχουμε συζητήσει συχνά», προσθέτει το ηγετικό μέλος του Συριακού Κόμματος Ένωσης (SUP), το οποίο υποστηρίζει τα δικαιώματα του ασσυριακού πληθυσμού στη Συρία. «Τώρα εμείς οι Χριστιανοί πρέπει να πιέσουμε ακόμη περισσότερο για αλλαγή και να πάρουμε τη διοίκηση και την ασφάλειά μας στα χέρια μας».

Είναι μια απεγνωσμένη έκκληση για πολιτικό θάρρος και κινητοποίηση του χριστιανικού πληθυσμού. «Αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να συνεχίσουμε σε αυτή τη χώρα», τονίζει ο Γαβριήλ ο οποίος κατάγεται από το Καμισλί, μια πόλη στη βορειοανατολική Συρία, αλλά εδώ και αρκετούς μήνες δραστηριοποιείται στο Ουάντι αλ-Νασάρα, που σημαίνει «Κοιλάδα των Χριστιανών», στη δυτική Συρία.

Από το σαλόνι του σπιτιού του, υπάρχει μια υπέροχη θέα στην κοιλάδα με τους καταπράσινους λόφους, τα χωράφια και τους αμπελώνες της. «Προσπαθούμε να ενώσουμε όλες τις χριστιανικές ομάδες εδώ και έχουμε ιδρύσει το Εθνικό Συμβούλιο των Λεβαντινών για τον σκοπό αυτό». Αυτή η νέα πρωτοβουλία στοχεύει να βοηθήσει στην «ανοικοδόμηση της Συρίας ως πλουραλιστικού, δημοκρατικού και χωρίς αποκλεισμούς έθνους».

Στο Wadi al-Nasara, μια καλή ώρα με το αυτοκίνητο από τη Χομς, ζουν περίπου οι μισοί από τους περίπου 300.000 Χριστιανούς που έχουν απομείνει στη Συρία. Πριν από την έναρξη του εμφύλιου πολέμου το 2011, υπήρχαν 2,1 εκατομμύρια, περίπου το δέκα τοις εκατό του συνολικού πληθυσμού της χώρας. Ο πόλεμος, η καταστολή του καθεστώτος Άσαντ και μια καταστροφική οικονομική κατάσταση οδήγησαν πολλούς Χριστιανούς να μεταναστεύσουν στο εξωτερικό.

Μετά τα πρόσφατα γεγονότα στην εκκλησία του Προφήτη Ηλία, ένα νέο κύμα εξόδου διαφαίνεται. Εάν η νέα συριακή κυβέρνηση δεν αναγνωρίσει το δικαίωμα των Χριστιανών στην αυτοδιάθεση και δεν εγγυηθεί την ασφάλειά τους, η μοίρα μιας από τις παλαιότερες χριστιανικές κοινότητες στον κόσμο θα μπορούσε σύντομα να σφραγιστεί.

«Φυσικά, οι άνθρωποι φοβούνται ότι η κατάσταση θα συνεχίσει να επιδεινώνεται, όπως στο Ιράκ», λέει ο Γαβριήλ, πίνοντας τον καφέ του. Κατά τη διάρκεια της αμερικανικής κατοχής του Ιράκ το 2003, ριζοσπαστικές σουνιτικές τρομοκρατικές ομάδες επιτέθηκαν επανειλημμένα σε εκκλησίες, δολοφονώντας ιερείς και απλούς πιστούς.

Μεταξύ των τζιχαντιστών στο Ιράκ εκείνη την εποχή ήταν ο νυν πρόεδρος της Συρίας, Ahmed al-Sharaa. Φυλακίστηκε εκεί το 2005 επειδή πολέμησε εναντίον των Αμερικανών. Αφέθηκε ελεύθερος έξι χρόνια αργότερα και λίγο αργότερα στάλθηκε στη Συρία με το πολεμικό του ψευδώνυμο Abu Mohammed al-Jolani – εκ μέρους και με την οικονομική υποστήριξη του Abu al-Bakr al-Baghdadi, του τότε ηγέτη του Ισλαμικού Κράτους (IS).

Ο al-Sharaa ανέλαβε την εξουσία τον περασμένο Δεκέμβριο, αφού η συμμαχία των πολιτοφυλακών του, Hayat Tahrir al-Sham (HTS), προέλασε εκπληκτικά γρήγορα σε όλη τη χώρα προς την πρωτεύουσα της Συρίας και την κατέλαβε.

Ο φόβος των ριζοσπαστών ισλαμιστών στοιχειώνει επίσης και τις άλλες εθνοτικές και θρησκευτικές μειονότητες της Συρίας, καταδεικνύοντας την ποικιλομορφία του πολιτισμού της χώρας. Σε αυτές περιλαμβάνονται, εκτός από τους Χριστιανούς, Αλαουίτες, Ισμαηλίτες, Κούρδοι, Δρούζοι και Γιαζίντι. Όλοι φοβούνται ότι θα γίνουν στόχοι εξτρεμιστών.

Η επίθεση αυτοκτονίας στην εκκλησία στη Δαμασκό εντάσσεται σε μια μακρά λίστα βίαιων πράξεων κατά μειονοτήτων. Σύμφωνα με συνεχείς αναφορές, ισλαμιστές μαχητές πραγματοποίησαν σφαγή εκατοντάδων αμάχων στις μεσογειακές ακτές της Συρίας τον Μάρτιο.

Το Συριακό Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (SOHR) ανέφερε περισσότερα από 1.700 θύματα, κυρίως μέλη της θρησκευτικής κοινότητας των Αλαουιτών, στην οποία περιλαμβανόταν επίσης ο πρώην δικτάτορας Μπασάρ αλ-Άσαντ και άλλες βασικές προσωπικότητες του καθεστώτος του.

Έκτοτε, συνεχίζουν να συμβαίνουν νέα εγκλήματα. Νεαρά κορίτσια Αλαουίτες απάγονται, άνδρες δολοφονούνται. Αυτό συμβαίνει συχνά από προσωπική εκδίκηση, αλλά και ως μορφή συλλογικής τιμωρίας και για θρησκευτικούς λόγους.

Στα τέλη Απριλίου, σημειώθηκαν επιθέσεις κατά της μειονότητας των Δρούζων. Πρόκειται για μια αραβόφωνη θρησκευτική κοινότητα που κρατά τις διδασκαλίες και τις τελετουργίες της μυστικές και δεν θεωρείται μέρος του Ισλάμ. Λέγεται ότι τουλάχιστον δέκα άτομα σκοτώθηκαν. Η πλειοψηφία του πληθυσμού των Δρούζων, που εκτιμάται σε 700.000, ζει στη νότια Συρία, στην επαρχία Σουέιντα.

Ο πρόεδρος αλ-Σαράα είχε απαιτήσει από όλες τις ομάδες και τις πολιτοφυλακές να παραδώσουν τα όπλα τους. Ωστόσο, οι Δρούζοι δεν συμμορφώθηκαν, κάτι που μπορεί να τους έσωσε από μια μοίρα παρόμοια με αυτή των Αλαουιτών στην ακτή.

Μετά την επίθεση αυτοκτονίας στην εκκλησία του Προφήτη Ηλία οι Δρούζοι μπορεί να θέλουν να πάρουν την ασφάλεια τους στα χέρια τους.

«Μετά από όλες αυτές τις επιθέσεις κατά των μειονοτήτων, είναι κάτι παραπάνω από κατανοητό ότι κρατούν τα όπλα τους και συνεχίζουν να οπλίζονται», λέει ο Γαβριήλ. «Κάνουμε το ίδιο, επειδή πρέπει να είσαι προετοιμασμένος για οτιδήποτε». Η κατάσταση στη Συρία είναι εξαιρετικά εύθραυστη και απρόβλεπτη: «Μπορεί να εκραγεί ανά πάσα στιγμή».

ΠΗΓΗ: Die Welt